Haiku

Al dat getokkel
in de stille huiskamer.
Geen woord wordt gezegd.

Boeiend aan deze haiku is de vorm. Als je hem zo ziet staan, zou je niet meteen denken aan een haiku. Toch is het een zuivere haiku van 5-7-5 lettergrepen.

Het bewijst nogmaals hoe anders onze taal is en werkt dan bijvoorbeeld de Japanse taal. Een dergelijke vorm, waarbij de tweede regel van 7 lettergrepen — moren in het Japans — nauwelijks langer is dan de eerste en zelfs korter dan de derde van 5 lettergrepen, komt in de Japanse taal zo goed als nooit voor. De derde regel bestaat uit meerdere lange woorden van slechts 1 lettergreep. Woorden ook met lange klanken, waardoor de derde regel niet alleen langer oogt dan de tweede, maar ook langer klinkt. In de Japanse taal zou die laatste regel dan ook veel meer moren tellen dan lettergrepen bij ons.

Kortom: een exacte kopie van het genre haiku vanuit zijn oorspronkelijke taal maken, is en blijft onmogelijk. We moeten dus vooral zoeken naar de oorspronkelijke ziel en aard van de haiku, niet zozeer naar zijn oorspronkelijke vorm. Die vorm moeten we met andere woorden zelf afspreken met aandacht voor het dienen van de aard en de ziel van de haiku.