Ook van → tanshuku’s kun je natuurlijk versies maken. Zo hoorde ik een vink in de tuin. Maar hij had wat moeite met zijn lied, leek het einde vergeten te zijn. Hij begon wel zoals het hoorde, maar de suskewiet kwam maar niet. Telkens opnieuw.
Ik maakte er twee versies van. Ze zijn heel verschillend. Ik denk dat ik een lichte voorkeur voor de tweede versie heb. Vandaag toch.
¶
De vink probeert,
probeert …
vergat hoe
’t verder moet.
Het begin is juist.
Maar de rest is kwijt.
De vink.
iHAIKU 