Door het raam van onze Huiskamer in het → Huis van de Haiku kijk ik recht op een inmiddels imposante esdoorn, waaraan heel veel vruchtjes hangen. Ze geven de boom een gele tint tussen de groene bladeren. Eerder, veel eerder dit jaar, schreef ik over die esdoorn deze haiku:
¶
De esdoornfabriek;
nieuwe helikoptertjes
al in productie.
Nu — maanden later — was het tijd voor een nieuwe haiku:
¶
De esdoornfabriek;
nieuwe helikoptertjes
nu klaar voor take-off.
De zaden van de esdoorn — de zogenaamde helikoptertjes — worden laagje voor laagje gebouwd in een ingenieus fabriekje. Ingenieus, want ze zijn zo ontworpen dat ze tijdens het vallen gaan ronddraaien en een opwaartse kracht produceren. Daardoor vallen de zaden veel trager dan ze normaal zouden doen. Door trager te vallen, is de kans groter dat ze door een briesje worden opgepikt, zelfs opgetild en een eindje van de moederboom vandaan kunnen landen. Daar is de concurrentie met andere esdoornzaden minder groot en kunnen er aan het eind van de rit, eh, vlucht meer bomen ontkiemen. Geniaal toch?
iHAIKU 