Met haar zes pootjes
houdt ze één klein takje vast.
De waterjuffer.
Heb je al de diepere lezing van deze haiku geprobeerd? Ik laat je nog even …
…
…
…
Nu dan: nodigt deze haiku je niet uit om bij tegenspoed de hoop nooit te verliezen en het allerkleinste sprankeltje hoop dat je ziet met beide handen vast te grijpen, houvast te zoeken? De waterjuffer doet het zelfs met haar zes pootjes tegelijk!
En wat met die lezing als ik nu aan deze haiku iets kleins verander? En dat terwijl het eigenlijke tafereel precies hetzelfde blijft: dezelfde waterjuffer aan datzelfde takje. Alleen de zienswijze van de dichter is anders. Hoe lees je hem nu?
¶
Met haar zes pootjes
houdt ze een dood takje vast.
De waterjuffer.
iHAIKU 