Ik schreef vanmorgen nog eens een Issa’tje. Kobayasi Issa (1763-1827) is één van de vier grote haikumeesters uit het Japanse literaire verleden. De minzame dichter, noem ik hem graag. En geheel tegen de geclaimde (westerse) regels van haiku in, schreef Issa vaak haiku’s vanuit de ik-persoon. Meer zelfs, hij gebruikte in een haiku weleens zijn eigen naam. Alsof hij uit zichzelf trad en zichzelf dan vanuit een bepaald perspectief observeerde, bekeek en niet zelden relativeerde of zelfs om zichzelf grapte. Een Issa’tje dus:
¶
Zondag; wat licht is,
waait ook licht aan mij voorbij.
Geert groet de dingen.
iHAIKU 