Op een prachtige herfstnamiddag trok ik even mee met een schaapsherder langs het kanaal in Turnhout. Een wollen gesprek over dieren, over tijd, over eten en over kuddegeest. Nadien maakte ik er ook een reeks haiku’s over. En → twee foto’s.
¶
Hij hoedt de schapen
langs de oever van de stroom.
Oeverloos zijn tijd.
De grote kudde;
’t drummen hebben de schapen
van de hond geleerd.
Eén schaap blijft achter;
maar ach, de hond heeft geen zin
in verstoppertje.
En ook de herder
volgt nu de kudde, moet wel.
Zijn schapen hoedend.
Sommige schapen
in de drummende kudde
hebben toch een naam.
Pas toch op, schapen,
het kanaal is hier diep hoor!
Het smalle jaagpad.
Wat gefloten wordt
is tussen hond en herder.
Het is kuddetaal.
De herder, hij neemt
zijn schapen niet mee naar huis,
telt straks iets anders.
iHAIKU 