Al een hele poos houdt mij aan de einder aan het kanaal in Turnhout een oranje gloed bezig. Soms is hij er en soms ook niet. Het hangt, zo begint het mij stilaan te dagen, van de weersomstandigheden af. Meer bepaald van de hoogte en de dichtheid van het wolkendek. Dat zorgt voor die gloed, althans voor de weerkaatsing ervan, voor het projectiescherm als het ware, waardoor ik die gloed kan zien. Bij valavond, ’s morgens vroeg of zelfs midden in de nacht. Het is werkelijk een soort halo aan de horizon, bij momenten best wel indrukwekkend en pal voor mij te zien door het zijraam van mijn Zevende Hemel, Belle Fontaine. Maar wat is het?
Ik legde mijn iPhone op de vensterbank en opende Google Maps in kompasmodus. Er is — waar het in de verte gloeit — nergens een groot industrieterrein te bespeuren. Wel is er ver weg de grote stad Breda, pal op die plek. Dat is ongeveer veertig kilometer verder. Zou het? Het kan haast niet anders. Die oranje gloed is wellicht het stadslicht dat van onderuit op de lage wolken erboven reflecteert. Wow!
En kijk, niet zo lang geleden ontdekte ik ook een soortgelijke, maar minder felle halo aan de horizon als ik door het grote terrasraam kijk, een eind meer naar het oosten. Google Maps toont mij dat daar Eindhoven ligt. Precies daar. Iets verder nog, op vijftig kilometer. Dat zou die zachtere halo verklaren. De mens en zijn heilige gloeien.
¶
En in de verte,
Breda achter de bossen.
Een oranje gloed.
iHAIKU 