Ik maakte vandaag een winterwandeling van meer dan tien kilometer. In wisselvallig weer, maar in een mooi stuk natuur in het Turnhouts Vennengebied. En met een nieuw ‘speeltje’: een USB-stick waarin ook een microfoontje zit verwerkt en die in mijn jaszak past. Zo kan ik onderweg mijn instanthaiku’s snel en heel eenvoudig opnemen en ze dan thuis rustig noteren en verder afwerken. Héél handig! Hierbij de reeks van deze namiddag.
¶
Winterwandeling.
Een paar koeien begrijpen
er ook niets meer van.
Gele trilzwammen.
En een groepje kinderen
nieuwsgierig errond.
Het waterhoentje
schrijft op de slotgracht een V
in zijn waterfont.
En de wei, de wei,
ook leeg blijft ze nu een wei.
Winterwandeling.
De winterakker
toont nog zijn geschiedenis.
De maisstoppels.
Aan houvast heeft mos
al genoeg en kleurt de steen.
Winterwandeling.
Op de zandpaden
liggen plassen, op de weg
niet één enkele.
Een bord met een plan;
voordien liep ik niet verkeerd.
Winterwandeling.
En op de slotgracht,
al die nieuwe kringetjes
op ’t oude water.
Winterwandeling.
Halfweg geef ik mijn muts op.
Mijn haren hou ik.
En over het pad
een overhangende tak.
Eronder een mens.
De winterregen.
En een boom gaf aan zijn voet
wat zwammen over.
De beek is niet diep.
En toch waagt niemand de sprong.
Een brugje zoeken.
Winter en regen.
Alle bankjes nu bezet:
nat, nat, nat en nat.
Ook in de winter
houdt hij met al zijn handjes
de boom vast; klimop.
Voor mij klaart het op.
Maar toch word ik nog lang nat.
Winterwandeling.
Omgekeerde zak.
Traag drijvend in het kanaal
brengt hij water weg.
Winter, de ekster;
maar waar toch liet hij zijn staart?
Zoekend in een nest.
Winterwandeling.
En ook mijn nieuwe jeansbroek
heeft meegewandeld.
iHAIKU 