Op mijn werkterras acht hoog in Belle Fontaine aan het kanaal in Turnhout legde ik mijzelf vanmorgen, 21 juli 2021, de taak op om een voormiddag lang een visser te volgen die hier op een oever beneden was komen zitten. Ik trachtte zijn doen en laten, soms zelfs zijn denken, te vatten in een reeks haiku’s en foto’s. Hier te volgen in chronologische volgorde. Als een soort werkkladjes nog. Misschien pas ik ze de komende dagen hier en daar nog aan.
De foto’s geef ik door elkaar. Voor wie zin heeft om zelf met veel geduld uit te vissen welke foto bij welke haiku hoort.
¶
Ochtend, ook ik gooi
mijn hengel uit en vis naar
woorden in de stroom.
En de visser denkt
en denkt en denkt en de vis
denkt niet met hem mee.
Ga weg, ga toch weg!
kwaakt een eend luid naar de vis
rondom de visser.
Zijn hengel te kort
voor zijn parasol die plots
in het kanaal woei.
Voorovergebukt
met een afgezakte broek.
Visser met lokaars.
Wijl op de oever
wielrenners hier ontsnappen,
vangt hij hier vissen.
De visser gooit iets
in het water; is hij soms
boos op de vissen?
Het plezierbootje
brengt de visser wat plezier.
Deinende golven.
Boven de visser
zit stil al een ekster klaar.
Nog niets gevangen?
De visser; iemand
komt hem zeggen hoe het moet,
zijn arm als hengel.
De Marokkanen,
zij vissen niet, zegt iemand.
Want ze zijn te lui …
De visser, zou hij
wel weten hoe een kajak
dan klaar te maken?
En even verder
duikt een fuut een visje op.
De visser roert niet.
Zijn vrouw op bezoek.
Een klein kusje vangt hij wel.
De visser toch beet.
Samen hengelen.
En zij mag nu de grote,
hij neemt het kleintje.
En wijl haar hengel
in de stroom hangt, hengelt zij
op het internet.
De jonge visser,
hij heeft nog geen zittend gat,
moet het nog leren.
Picknickbank geclaimd
en zijn picknick ligt al klaar.
Nu nog een visje.
Hij maakt vanmorgen
zijn hoofd leeg in het kanaal.
Vissenderwijze.
Het kanaal is breed.
Toch ziet hij maar één puntje.
Oranje dobber.
Nog leeg zijn emmer,
van de visser; toch komt men
voortdurend kijken.
Middag, de visser.
Ook zijn geduld bracht hij mee.
En nog steeds niet op.
Zijn zoontje had hij
een prachtig visje beloofd.
Middag, de visser …
Zoals hij nu vist,
is het werkelijk een sport.
Geen seconde stil.
De visser, steeds weer
zoekt hij zijn geduld, staat recht,
gaat zitten, staat recht …
Middag, zijn geluk
gaat hij nu elders zoeken.
Samen met zijn vrouw.
Haiku’s geschreven.
Zijn geduld ook het mijne.
Middag, de visser.
iHAIKU 