Haiku

Haiku is geen eenduidig en welomschreven genre, zoals het woord misschien verkeerdelijk doet vermoeden. Jammer genoeg laten veel haikukringen in het Westen denken van wel. Door bepaalde regels steeds te laten terugkeren en ze hardnekkig aan het genre haiku te verbinden. Wie echter de haiku in zijn historische context grondig bestudeert, merkt al snel dat dit oorspronkelijk helemaal niet zo was. Elke Japanse haikumeester richtte een eigen school op en gaf aan het genre zijn eigen visie, draai en regels. Zo ontstond een amalgaam van haikudefinities en interpretaties, die alles samen het genre grosso modo definiëren. Het is aan elke haikudichter om daaruit die regels te distilleren die voor hem of haar belangrijk zijn.

In een poging om wat orde in die haikuchaos te scheppen en daaruit ook zelf mijn eigen klemtonen te halen en naar voren te schuiven, richtte ik ya op, een haikuschool met een codex die het genre haiku dan op zijn beurt weer omschrijft, situeert, duidt en tracht overzichtelijk te maken. Zo heb je naast haiku ook senryu, een afgeleide vorm van haiku. Of er is de haibun

→ NIEUWE VORMEN

Tegelijk stelde ik via mijn uitgebreide studie van haiku en vooral het lezen van oude haiku’s vast dat onze westerse omzetting van het genre heel wat tekortkomingen heeft en zelfs volgens mijn inzichten met fundamentele fouten is gebeurd. Daarom bedacht ik enkele nieuwe varianten van de haiku. Zoals de → tanshuku, die volgens mij dichter bij de originele Japanse haiku aanleunt dan de westerse haiku zoals hij over het algemeen wordt gedefinieerd.

Ook trachtte ik door het experimenteren vernieuwing aan te brengen binnen het grote domein van de haiku om het genre daardoor misschien eigentijdser en aantrekkelijker te maken voor een ruim publiek, ook voor een jongere generatie.

Kies hier dus uit het grote haikuveld een deelaspect of een variant en maak voor jezelf uit wat het voor jou wel of niet waard is. Het is en blijft steeds een persoonlijke keuze en zo is het goed!