Pretentieus

In het park blies een gans iemand van zijn sokken, waarna hij mij vroeg: Is het schrijven van een haiku een teken van bescheidenheid? Ik antwoordde: Integendeel!

door Geert De Kockere

Een haiku is inderdaad klein en oogt op het eerste gezicht heel eenvoudig, zonder verrassende beelden of mooie taalfantasietjes. Daarom zou je verkeerdelijk kunnen besluiten dat haiku de poëzie van de bescheidenheid is. Maar hoe pretentieus is een haiku niet als hij claimt een hele roman te bevatten? Bovendien gaat de haiku ervan uit dat de lezer over voldoende zintuiglijke creativiteit beschikt én tijdens het lezen aan de dag wil leggen om hem zo te lezen dat er veel meer in gevonden wordt dan wat er staat. De haiku vindt het met andere woorden niet nodig om dat allemaal te verwoorden.

→ HOOGMOED

Ook wie haiku schrijft, is hoogmoedig. Een haikudichter doet namelijk geen enkele moeite om zijn gedachten toe te lichten, zijn belevenis te duiden of je als lezer te helpen met sprekende vergelijkingen of metaforen. Geen lettergreep te veel. You are on you own! En hij verwacht van zijn lezers ook steevast dat ze de moeite willen doen om schop of krabber te nemen en dieper te graven, te krabben en te woelen in en onder zijn oppervlakkig gelegd laagje taal. Meer zelfs, doordat hij kort van stof is, gebiedt hij je om zelf het werk af te maken. Een haikudichter bescheiden? Integendeel!