Kijk,
ook de hond luistert
naar de wind
vanmorgen!
Categorie: Tanshuku
Paadjes
Gisteren passeerde ik tijdens een wandeling een grote plas waarop een paar eenden dreven. Toen ik even later langs dezelfde plas terugkeerde, lagen ze op een heel andere plek op de plas. Toen vroeg ik mij af:
¶
Volgen de eenden
op de vijver
ook een pad?
Het is een → tanshuku waarin je zelf nog lang kunt verdwalen, afhankelijk van het pad dat je erin volgt.
Zouden eenden paadjes op het water zien? En zo ja, volgen ze die dan? Of is dat iets typisch menselijks? Dat wij paden willen volgen en het dan soms moeilijk hebben om ervan af te wijken of raar opkijken als iemand anders er wel van afwijkt? Hebben eenden het dan zoveel makkelijker dan wij als zij geen pad zien en dus moeten volgen? O ja, dacht ik nog, ook reeën volgen doorgaans altijd een pad, hetzelfde pad. Stropers maken daarvan dan gebruik om een ree te strikken door aan een vaste doorgang langs hun pad een soort zelfaanspannende galg te hangen.
Ja, lees maar. Het zijn maar twaalf lettergrepen, maar vanavond heb je de tanshuku misschien nog niet eens uitgelezen.
Tanshuku
6 november om halfzes boven het kanaal in Turnhout, ook wel Kijkverdrietloop genoemd. → Een beeld, een gedachte, een gedicht.
¶
Aan de stroom
bestaat
geen avond
als een ander.
Tanshuku
Je hebt niet veel woorden nodig om veel te zeggen. Met een → tanshuku zelfs nog minder dan met een klassieke haiku.
¶
Ook in mist
blijven gindse vogels daar
kauwen.
Tanshuku
De mug
Tweemaal een → tanshuku over een mug. Zou de tweede een revanche zijn voor de eerste?
¶
Mug op de spiegel.
Gefopt!
Mijn vel is van glas.
De mug
schreef vannacht
ook een haiku.
En hij jeukt.
Tanshuku
Tanshuku
Ze houdt hem
aan het lijntje.
Haar nieuwe jojo.
En ook een → tanshuku kun je zo diep lezen als je wilt. Hou je vooral niet in!