En in de zomer,
in memoriam de winter.
Naar foto’s kijken.
Even terzijde bij deze haiku: soms ontstaat er een dubieuze lettergrepenkwestie. Zoals dat hier het geval is in de tweede regel met het woord memoriam. Technisch gezien telt dat woord vier lettergrepen. Maar als je het normaal en vloeiend uitspreekt eigenlijk maar drie. Hetzelfde probleem heb je met woorden als station bijvoorbeeld. Strikt taalkundig drie lettergrepen, hoorbaar slechts twee.
Wat weegt dan het meest door? Voor mij is het vrij duidelijk: het hoorbare aantal, niet het taalkundige aantal. De metriek (en dus de kwestie van lettergrepen) in een haiku is op zich geen taalkundige regel, maar een regel van kadans, van zegging. En dus is het hoorbare aantal belangrijker, beslissender voor de aard van haiku dan het puur taalkundige, theoretische aantal. Ik kies dus zelf steevast voor het hoorbare aantal. En hoorbaar heeft de tweede regel ook in deze haiku maar zeven lettergrepen.
iHAIKU 